“Gerçekten uyandın mı, yoksa uyanık olduğunu mu sanıyorsun?”

Bu soru, bir meditasyon hocasının seans ortasında sorduğu tuhaf bir cümle değil. Bu, her sabah gözlerini açtığında zihninin sana sorması gereken bir tür içsel sınav. Ve ne yazık ki çoğumuz bu sınavı geçemiyoruz. Çünkü sistem, sana zaten cevabı olmayan bir sorunun içindeyken, cevabı çoktan vermiş gibi davranmanı emrediyor. İşte burada başlıyor asıl kıyamet. Sen sandığın kişi misin? Yoksa sana programlanmış, devreleri düzgün çalışan bir kopya mısın?

Uyanmak Ne Demek?

Uyanmak, sadece sabah alarmına tepki vermek değil. Gerçek anlamda uyanmak, zihinsel illüzyonların çökmesiyle başlar. Tüm eğitim sisteminin seni düşünmemek üzerine inşa ettiğini fark ettiğin an… İşte orası ilk çatlağın oluştuğu yerdir. Ama çoğu kişi bu çatlağı fark ettiğini zannederken aslında başka bir simülasyona geçer. O yüzden bu yazı bir uyanış yazısı değil. Bu yazı bir uyanış sanrısı içinde olanları yakalayan bir testtir.

Zihinle Değil, Kodla Kontrol

Senin kararların var mı gerçekten? Sabah hangi kıyafeti giyeceğine sen mi karar veriyorsun? Yoksa algoritmaların, reklamların, onaylanma arzusunun seni götürdüğü noktada bir “seçim yaptım” illüzyonuyla mı yaşıyorsun?

Mesela sosyal medyada ilginç bir video izledikten sonra, bir bakmışsın o konuda bir şey satın almışsın. Düşündüğünü zannediyorsun ama o fikir zaten çoktan zihninde gömülmüş halde bekliyordu. Sana ait olmayan fikirlerin seni yönettiğini kabul etmek zor. Çünkü bu, uyanık olmadığını gösterir. Ve zihin bunu inkâr eder.

Bilinç ve Kopya Bilinç

Birçoğumuzun içindeki “ben” aslında bir aktör. O "ben" sandığın şey, yıllar içinde toplum, aile, medya ve otorite tarafından programlanmış bir arka plan yazılımı. Kendini "uyanık" olarak tanımlayanların çoğu aslında bu yazılımı sadece başka bir temayla çalıştırıyor. Şu farkı anlayabilmek gerekiyor:

Gerçek Uyanış Uyanık Sanrısı
Algıladığın gerçeği sürekli sorgularsın Kendini “uyanmış” biri ilan edersin
Düşüncelerinin kaynağını takip edersin Sana ait olmayan düşüncelerle gururlanırsın
Farkındalık seni huzursuz eder Farkındalıkla mutlu olmayı beklersin

Gerçek Test: Uykuda Olanları Tanımanın 5 Gizli Yolu

  1. Yorumdan Kaçarlar: Bir fikre, argümana, kitap cümlesine karşı sorgulayıcı yaklaşmak yerine onu “kutsal bilgi” olarak kabul ederler.
  2. Etiketle Yaşarlar: Kendilerine yapıştırdıkları kimliklerin dışına çıkamazlar. Vegan, minimalist, girişimci, spritüel... bunlar birer sığınaktır. Hepsi birer uyku.
  3. Hep Anlatmak İsterler: Gerçek uyanan kişi sessizleşir. Çünkü anlatmanın çoğu zaman egosal bir çıkış olduğunu bilir. Uykudaki biri sürekli konuşur çünkü kendini ikna etmeye çalışıyordur.
  4. İllüzyonları Göremeyen İllüzyoncular: Algoritmanın gösterdiği her şeyi "gerçek bilgi" sanan, oysa hala derin bir manipülasyonun içinde yüzen kişiler en kalın uykudadır.
  5. Rahatsız Olmayanlar: Eğer hayat seni hiç sarsmıyorsa, büyük ihtimalle hala kabının içindesindir. Uyanmak rahatsız eder. Acıtır. Ama özgürleştirir.

Zihninin Kapılarına Çarpan Sinyaller

Bazı zamanlar olur… Bir an durursun. Sanki herkes sahteymiş gibi gelir. Veya zaman akmıyordur, saniyeler birbirine benziyordur. İşte o anlar, sistemin seni fark ettiği anlardır. Bir tür varoluş kırılması yaşanır. Ama zihnin hemen devreye girip seni tekrar "güvende hissettiğin" uykuya çeker.

Yolda yürürken gökyüzüne bakmak geldi mi içinden mesela, ama sonra bir bildirim geldi ve dikkatin dağıldı. O an uyanışa yakındın ama kaybettin. Gerçek test budur. Uyanış anları çok sessiz gelir ve hemen bastırılır. Ve sen bastırıldığını bile fark etmezsin.

Burası Gerçek Mi?

Şu anda bu yazıyı okurken bile zihnin “mantıklı” veya “saçma” diye etiketlemeler yapıyor olabilir. Bu tepkiler sana ait değil. Seni sistemin uygun bir bireyi haline getiren davranış kalıplarının ürünü. Gerçek soru şu: Şu an bu kelimeleri okuyan şey gerçekten sen misin?

Yoksa sadece senin yerine düşünmek üzere inşa edilmiş, duygularla kamufle edilmiş bir karar algoritması mı?

Hâlâ Uykuda mısın?

Gerçekten uyanmak, tek bir soruyla başlar:

“Beni ben yapan her şey silinse, kim kalır geriye?”

Cevabın yoksa, cevap olmak zorunda değilsin. Ama soruyu unutma. Çünkü belki de bu yazı, seni uyandırmak için yazılmış en sessiz çığlıktı.